Af en toe vraag ik me af : waarom heb ik ’n blog ? Wie zit er te wachten op de mening van een zure veertiger ? En natuurlijk surf ook ik andere blogs af. Af en toe laat je een comment achter. Soms omdat je werkelijk ’n mening hebt, maar vaker gewoon een kattebelletje, een complimentje voor ’n mooi stukje of omdat je hoopt het ‘netwerk’ weer een beetje uit te breiden ( aan het aantal comments op het eigen blog te zien, valt dit verrekte tegen… ). Hoewel ik moet zeggen dat ik ook vaak met plezier ergens een stukje lees, zónder nu direct de behoefte te om hebben te reageren. Terug naar die mening. Natuurlijk vorm ook ik, al ( té ) snel een mening over van alles en nog wat. Maar moet ik die dan direct spuien op het wereld wijde web ? Wie weet is die mening nog aan heel wat verandering onderhevig. Toch blijft ’t vaak leuk leesvoer. Er blijft natuurlijk het verschil tussen een persoonlijke afkeer ( noem het smaak ) of iets te zeggen hebben over een maatschappelijk kwestie. Je ongenoegen uiten ( wat toch meestal het geval lijkt in een blog ) over politiek of ( in jouw ogen ) onrecht, is wat mij betreft dan ook meer een onderwerp van gesprek, dan je persoonlijke smaak of afkeer van iets of iemand. En ook ik betreed toch regelmatig/voortdurend het pad van voorkeuren en smaak. Ik bedoel, zeg ‘ns eerlijk; kan het u wat schelen dat ik van houtkachels en Van Morrison houd ? Daarom vind ik ’t zo aardig, naast blogs over dingen die mij toevallig interesseren, dat ik af en toe op een blog terecht kom met een stukje poëzie of zomaar een aardig stukje. Ik vind dat ook knap, ik kan dat absoluut niet; van ’n kleine aanleiding een prachtig stukje produceren. Ik zal mij de komende tijd maar ‘ns beraden… misschien moest ik er maar gewoon mee stoppen ?
Zeekraai.org 
stoppen? Schrijven!
Niet doen !
Weet je dat iedere blogger zich dat wel vaker afvraagt? Nu heb ik hoegenaamd helemaal niets met Wit- Rusland, dat komt gewoon omdat ik er nog nooit geweest ben, geen tijd heb om er ook maar iets over te lezen en het me daardoor ook niets zegt. Dus je zult mij daar niet zien in de commentaren.
Daarentegen heb ik een passie voor weblogs en fotografie logs, daar kan ik me in uitleven.
Doe vooral wat je zelf denkt dat het beste is met een weblog. Als het een zware opgave gaat worden om te webloggen kun je er beter mee stoppen. Weet wel dat er veel meer lezers zijn dan schrijvers. Misschien moet je die vraag eens stellen, geachte lezer… En NU reageren. LOL
Kan nou niet zeggen dat je een zure veertiger bent!
Vrijheid van meningsuiting: iedereen doet met zijn of haar weblog wat hij of zij zelf wil. Zolang je je maar aan de wet houdt, m.b.t. uitlatingen over derden. Dus zowel als je je eigen smaak wilt tentoonspreiden, als wanneer je een mening denkt te hebben over wat dan ook. Vrijheid blijheid !
Dank je wel zeg, wat aardig van je, dat ik onder het woord aardig sta. Ik word er bijna blij van. Ennuh… niet stoppen, schrijven. Maar dat is mijn bescheiden mening (en die van moljevic, zo te zien!)
Fijn weekend, tot logs! ;-)
b.t.w… over die kerkuil.. ik zou ff een mailtje sturen naar erwinvanzoelen@hotmail.com. Baadt het niet, schaadt het niet! ;-)
Ik merk niks van verzuring en ik vind je verhalen (en je tapes!) absoluut de moeite waard.
Nu maak ik net kennis met je, lees ik dat je wilt stoppen…
Ik ben vaste bezoeker hier, sinds ik je log ontdekt heb.
Het feit dat je vanaf ons eiland logt maakt het nog boeiender, wat mij betreft mooi doorgaan, maar het moet voor jezelf natuurlijk wel leuk blijven.
Ja maak ik hier net kennis, ga je er misschien mee stoppen.