Had een leuke excursie vandaag. Was ’n beetje slecht voorbereid, maar ik lul me er altijd wel weer uit. Meestal met behulp van een aardige anekdote uit het ruime Terschellinger repetoire… Verhalen zat op ’n eiland, waar het leugenbankje een vaste plek heeft in de eilander architectuur. Wanneer ik een plantje of ’n vlindertje niet kan benoemen stuur ik mijn verhaal op slinkse wijze richting zo ’n verhaal. Vandaag was de aap weer ‘ns aan de beurt. Voor jullie speciaal: “de aap van ’t strand”:
Een strandjutter vond eens een vat op het strand van Terschelling. Zo ’n vat met een schroefdop óp de deksel. Hij schroefde de stop eraf en rook de lucht van sterke drank… Het vat nam ‘ie mee en het verdween in de schuur, ver weg van moeder de vrouw. En tenslotte was er altijd wel ’n karweitje in de schuur te doen…
Zo genoot onze jutter regelmatig van ’n slôksje. Soms met een buurman, meestal alleen. Na een paar maanden leek de drank steeds sterker te gaan smaken. En onze jutter besloot het hele deksel maar eens van het vat te lichten. En u voelt ‘m al komen, gezien de titel van dit stukje… het bleek een aap op sterk water te zijn.
Ik moet ook altijd aan dit verhaal denken als er een haar in m ’n borrel zit…
Zeekraai.org 
Getverderrie… wat smerig. En leeft ie nog? De jutter bedoel ik… ;-)
Ja, leeft hij nog, is ook mijn gedachte…