Vaak heb ik haast. Ondenkbaar op zo ’n eiland, met zo ’n baan, zul je wellicht denken… Maar dat ligt ook aan mezelf. Ik neem me altijd voor wat eerder van huis te gaan. Want ik kom wél graag op tijd. Maar ik ben altijd wel wat kwijt, of er is nog weer even wat. En dus moet ik weer hard doorfietsen. Maar in deze tijd zijn onze fietspaden druk bereden. Oké, niet zo druk, als met Oerol. Maar toch. Regelmatig is er een opstructie door een familie in trainingspakken ( vader duwt de jongste ), een jong grootstedelijk ouderpaar met fietsaanhanger of een groepje jong-en-lui op huuromafietsen, al dan niet met een krat bier of een ghettoblaster op de bagagedrager. En da ’s nie handig, wanneer je net bezig bent met een ontsnapping en 12 minuten op het peloton hebt.
Ja… ik beken. Dat ik, in deze periode van de Tour de France, wel ‘ns doe alsof ik meerij met de mannen… ( met in m ’n oren het verslag bij radio tour de France ).
Zeekraai.org 
Ook een prettige vakantie. En doe je rustig aan? ;-)
hahaha, wat zul je je daar af en toe aan ergeren inderdaad! Net als in de stad haast hebben en allemaal slenterende mensen voor je die niet weten wat ze willen. ;)
Succes met de haast!!
Blijf maar lekker dromen tijdens je Tour de Terschelling ;-)
Dat moet soms wel frusterend zijn, al die vakantiegangers op de fiets terwijl jij er door moet.