Neil…

We droegen zwarte gemeentejasjes, punt-parka ‘s, verbleekte spijkerbroeken en liepen op leren laarzen ( of ‘Roots‘ ). Vrijdag- en zaterdagavond hingen we in café de Goudsbloem of de Quibus, aan de Lange Haven. Dronken ouwe met ijs ( binnenlands gedestilleerd was nu eenmaal ’n paar kwartjes goedkoper en tenslotte leek ’t wel wat op whisky… ). En we luisterden naar Neil. Ik werd vanmorgen met ‘m wakker, op de wekkerradio. Hij was ‘dagartiest’ of iets van die strekking. Nu ben ik geen echte die-hard Neil Young fan gebleven. Heb ‘m z ’n verdere carierre ook niet echt meer gevolgd. Maar zijn album ‘Harvest‘ was wél m ’n eerste LP. ( ‘Dark side of the moon’ van Pink Floyd de tweede ). En af en toe speel ik de cd nog. Een lp draaide je, maar een cd speel je af. En er zijn van die elpees die je toch ook weer op cd móet hebben. Maar ik draai ‘m nog wel ‘s, dus. Met een Glen Talloch. In m ’n ouwe stoel. En dan denk ik aan café de Goudsbloem. En aan Jacobine. En gewoon aan toen. Of aan al die muziek waar we naar luisterden. Of aan Marion. Of zélfs even aan de middelbare school. En dan weer aan Eline. En wat zouden ze nu doen…

( zucht ).