thuiswedstrijd…

Jelle en Wietse ( namen zijn om privacy redenen gefingeerd ) vinden, tijdens het vissen op ’t strand van Hoorn (Terschelling, dat is) een octopus. Daar dit redelijk uniek is, ze komen vooral in zuidelijker warmere wateren voor, besluiten ze het dier mee naar huis te nemen. Thuisgekomen reageert moeder als altijd: “Als jullie ’t beest zélf maar verzorgen !”. ( denkend aan alle kikkers, wandelende takken en gewonde vogels, die het dier voorgingen ) Zo verdwijnt onze achtarm in ’n oude aquariumbak in de schuur. Wietse is van de twee broers degene die de zorg voor het achtarmige weekdier op zich neemt. En trouw verschoont hij wekelijks de bak met vers zeewater. Tot het weekend dat hij op voetbalkamp moet aan de wal. Broerlief Jelle wordt uitgelegd, hoe hij de dienst voor een keer waar kan nemen. En Wietse verteld over emmers, vers zeewater en theedoeken. Jelle luisterd, zij ’t met ’n half oor. En zo komt de (zater)dag dat hij er alleen voor staat. Jelle heeft óók een voetbalwedstrijd en wil voorafgaand aan de (thuis)wedstrijd nog snel de octopus verschonen. Twee emmers met vers zeewater staan al klaar in de keuken… Jelle denkt nog eens goed na over wat zijn broer allemaal heeft verteld, wrijft zich ietwat nerveus in de nek en gaat tenslotte over tot de daad. Hij tilt de inktvis uit de bak op de keukentafel, giet het vuile zeewater door de gootsteen en vult de aquariumbak vlot met het verse. Wanneer hij de inktvis terug in de bak wil zetten, houdt deze zich met acht armen krampachtig vast aan het formica keukenblad. Shit. Daar was die theedoek dus voor… Maar er is al geen beweging meer in te krijgen. Jelle wrikt nog wat met een lepel (uit de keukenla) onder een van de poten, maar al gauw is duidelijk, dat dit onbegonnen werk is, daar tegen de tijd dat een arm is losgewrikt, de volgende (7) al weer vast zitten. De tijd begint nu te dringen voor Jelle. Na nog een wanhopige poging om het beest door aaien gerust te stellen en ’t vervolgens met een ruk van de keukentafel te ontdoen, besluit Jelle tot drastischer maatregelen. Hij haast zich naar ’t schuurtje, twijfeld nog even bij het zien van de zaag (maar dat zal moeder niet leuk vinden, zo ’n rond gat in het tafelblad, ookal is ’t precies de maat van het dienblad) en graait dan een hamer van het gereedschapsrek aan de wand. Terug in de keuken ligt de octopus nog steeds hermetisch vastgezogen. Met ’n blik op de klok wordt ’t duidelijk dat Jelle inmiddels te laat gaat komen voor de wedstrijd tegen Easterlittens C2. En Jelle heft de hamer boven het arme dier omhoog…

Waarop de inktvis met acht armen tegelijk naar z ’n hoofd grijpt in een poging het te beschermen en Jelle razendsnel het dier in de bak kan gooien. Het beest leeft nu nog…

Easterlittens won met 1-3