teek…

Terwijl ik lees, over exen.
Zie ik op het televisiescherm naast mij
een filmpje over 6 minuten.
En denk terug
aan november 2006.

De hele nacht had het gevoeld al alsof er ’n olifant op m ’n borst zat.
Ik wist niet meer hoe ik moest liggen.
draaien, kreunen, ongerustheid.
Van ellende en omdat ik M. niet uit haar slaap wil houden
ga ik op de logeerkamer liggen.
Tegen zevenen belt M. de dokter.
“pijn op de borst, dan kom ik direct”.
En omdat hij niets kan met enkel een leren tas met stethoscoop en bloeddrukmeter, komt de ambulance mee. Deze heeft geavanceerde appratuur, en er kan een hartfilmpje worden gemaakt. Er wordt ook bloed afgenomen. Nu ben ik ook al nooit zo ’n ster geweest met naalden en trek dan ook bleek weg. Dit is ook te zien in het op en neer golvende lijntje op de strook papier die uit het apparaat rateld. ( later blijkt dat een van de plakkers op m ’n borst niet goed vast zat…) Het oordeel is al snel: helicopter. Dat is ‘terschellings’ voor ambulance. Deze wentelwiek brengt mij en mijn egaa in twaalf minuten op het dak van het MCL in Leeuwarden. Onderweg zie ik de grote pakketten hout drijven op de waddenzee (klik), maar dit terzijde. Dan ga ik door de molen. Weer bloed afnemen. Bloeddruk. Hartfilmpjes. Cardioloog aan bed. Vervolgens wordt er een MRI scan gemaakt. De contrastvloeistof voelt als een opvlieger volgens de verpleegkundige… alsof ik weet hoe een opvlieger voelt… Ja nu wel dan. Er volgen nog een fietsproef ( hometrainer met plakkers op je borst ), röntgenfoto ’s en een echo. Ze kunnen niets afwijkends vinden. In het bloed zijn ook geen sporen van een hartaanval, je schijnt dit aan de bloedwaarden te kunnen aflezen. Intussen lig ik op een zaaltje aan de monitor en mag eindelijk weer wat eten en drinken. Het is wachten op uitslagen. Er zijn geen exit-polls om alvast een idee te krijgen van de uitkomst. Wat de volgende dag wél wordt aangetoond zijn indicatoren van een ontsteking. Ergens in het lichaam.
Het blijkt een ontstoken hartzakje oftewel pericarditis… Nu rest de vraag, waar deze ontsteking vandaan komt. Een verwaarloost griepje ? Ze kunnen het niet vinden. Wanneer ik na twee dagen vertel wat ik doe voor werk, is er een slimme zuster die voorsteld op lyme te controleren. Na weer een dag : bingo. Ze kunnen de in het bloed aanwezige afweerstoffen tegen het lyme-bacterie aantonen.
De laatste teek waarvan ik wist dat ‘ie in me zat, was afgelopen zomer. Geen kring, geen (zichtbare) sporen achtergelaten. Wél dus. De kleine rakker.
Voor ik naar huis mag met een kuurtje willen ze nog wel graag een catheterisatie doen. Nu is al dat gekijk door, naar of aan je lichaam nog daaraantoe, maar met een draadje naar binnen is andere koek. Ik vond het helemaal niks. ” Wanneer u op de monitor naast u kijkt, kunt u het allemaal goed volgen”. Nou, als u het niet erg vindt, concentreer ik mij liever op de tl-balk aan het plafond. En schiet een beetje op wilt u ?

Nu staat er al genoeg op het wereld wijde web over de ziekte van lyme, of borreliose, zo u wilt. Dus wil ik ’t daar verder niet over hebben. ( kwam u hier door een google zoekactie, raad ik u aan verder te googelen…)

Maar nu een verontrustende wending :
Lyme ’s disease is wellicht het gevolg van een ontsnapte gemanipuleerde versie van de bestaande, reeds bekende, spiraalvormige bacterie borrelia burgdorferi. Door onze vrienden uit de Verenigde Staten (wie anders).
In de tijd van de koude oorlog, is gezocht naar een lekker virusje, om zo nodig de ‘vijand’ er onder te kunnen houden. Tja, en daarvan is een beetje ontsnapt (klik) uit het laboratorium op Plum Island, voor de kust van Connecticut. Tegenover dat eilandje ligt het plaatsje (Old) Lyme. Zeg maar het Harlingen, van daar. En van hieruit heeft de ziekte van Lyme zich verspreid over de wereld. Het is maar een hypothese, maar wél een schokkende. Maar waarom verbaas ik me, na 231 jaar Verenigde Staten, niet meer om zulke zaken ?

Voor het totstandkomen van dit artikel bedank ik tevens de jagers beheerseenheid van Terschelling, voor de introductie van het ree op ons eiland. Terschelling staat nu, landelijk gezien, op de vijfde plaats…