sunderum…

Sinterklaes koom krek as op de aest- en noardfriese eilânen in dei letter as op de feste wal, 6 December. Dà wy lyts wanen, ronne dir jongs op de borren grizige Sinterklazen mei grinzen foar, en mei swiere izeren kettings. ’t Waes akelik om te sjean, mar tige lillike dingen dogen se toch net. It slimste hwat ik wit is, se trokken wol rys troch de krûme schorstienen hinnen grette izeren pot fol koitsjende sikkelaet nei boppen: ’t koe dir boppen op so’n dak eak sò tige kâld wèze.

Zoals 5 december ’n belangrijke dag is voor ’n peuter, zo is 6 december dat voor ’n Terschellinger man sommige Terschellinger mannen van 20+. Mijn zorgvuldig gespaarde bakkebaarden gingen eraf. De wekenlang voor ’n sollicitatie opgekweekte boswachtersbaard moest eraan geloven. En er werd een middag touw geplozen… Wellicht was dit een van de laatste keren, dat ik als ‘Schylger’ het ‘sunderum‘ liep. Dus togen we gedrieën, onherkenbaar als uitgeplozen touwen monsters, langs de huizen die ‘ingaven’ om deze weer voor ’n jaar, van kwade geesten te ontdoen. De enige geest die wij zagen, was natuurlijk de geest uit de fles, want het e.e.a. gaat wel gepaard met de inname van ’n brûntsje of een witsje*.

Gelukkig kan ik me tegenwoordig inhouden, en zat ik keurig om 23.45 uur met een laatste brûntsje naar het laatste journaal en de herhaling van dwdd te kijken…

* berenburg of jenever