Hadden we het ’n paar dagen terug nog over toeval en mannen met hengels. Zie ik gisteren het klokhuis, loopt (oud collega) Martin daar nog steeds met een dooie kat in Exloo…
Wat zou Marianne Thieme hier van vinden ?
Oma Schoonmoeder is in de koffiecorner van El de Hema. Ze haalt ’n kop koffie en neemt plaats aan een van de tafeltjes. Haar tas zet ze op de stoel. Waarna ze weer opstaat voor een zakje poedermelk, dat ze is vergeten. Teruggekomen zit er een vreemde man aan háár kopje koffie. Nou ja zeg ! De brutaliteit… Maar oma schoonmoeder laat zich niet kennen, haalt een nieuwe kop koffie en neemt plaats bij de, overigens niet onaardige, man. En er ontstaat een geanimeerd gesprek. Na een tijdje gekeuveld te hebben, staan ze op. De (niet onaardige) man gaat, tot oma ‘s schoonmoeders verbazing zonder aan te bieden te betalen zijns weegs. En dan wil oma schoonmoeder haar tas pakken, welke niet meer op de stoel staat. Wel verdraaid, denk ze. Hij zal toch niet…
Pas dan ziet ze haar tas ( én eerste, inmiddels koude, kopje koffie ) bij een ander tafeltje.
Oeps.
Zeekraai.org 
Maar goed dat ze geen actie heeft ondernomen, voor ze een grote fout zou begaan
schoonmoeders ook… haha lol!
Ik heb een keer een kopje koffie besteld. Bij thuiskomst merkte ik pas dat ik helemaal niet betaald had. Dat had ik per ongeluk de man áchter me in de rij laten doen. Ik zag hem wel kijken maar dat drong dus pas thuis tot me door.
jij weet wel hoe je vrienden maakt :-)
geweldig ! en bedankt voor het liedje. ik luister ‘m nu ツ
Ik krijg een rode kop bij de gedachte…
Arme poedels, ik zou meteen de PvdD bellen !!!
Dat zou ik eens opzettelijk moeten doen, bij een leuke meneer aanschuiven :-)
zo desperate ?
Haha…ja, het kan nooit kwaad, dus, een keertje extra opstaan. Leuk hoor. Ook bekend als urban myth…maar ik neem aan dat jij geen sprookjes vertelt… ;-)
nooitzelden… ;-)Voor je het weet ben je je spullen kwijt. En Blue Valentine is een mooi nummer.
Ooooops, red faces all round I suppose :-)
yep.
zo is mijn moeder een keer vertrokken bij de kapper in de verkeerde jas. thuis, bij het zoeken naar de huissleutel kwam ze erachter. snel terug naar de kapper waar de rechtmatige eigenaresse woedend stond te stampvoeten en te schreeuwen tegen het personeel. maar wiens humeur omsloeg als een blad aan een boom toen mijn moeder met het schaamrood op de kaken haar jas teruggaf…
’t zijn wél altijd vrouwen hè, bij die ontboezemingen…