Het is april 2006. De zon schijnt. En aan de overkant van de buiten zijn oevers getreden Dnjepr zie ik de Oekraïne. Wazig door de vochtige lucht. In de tuin achter een eenvoudig houten huis in Byvalki, staan twee gammele tafels. Op elk een plastic tafelkleed met bloemmotief. Hierop verschijnt een emmer. Waarvan de stukken emaille hier en daar zijn afgesprongen. In de emmer zit soep. Wit-Russische soep. Dat wil zeggen met wit-russische ingrediënten. Aardappels. Peen. En vis. Nu houd ik van groentensoep. Uiensoep. Tomatensoep, champignonssoep. Mosterdsoep… en zelfs vissoep. En ik weet dat Chornobyl stroomafwaarts ligt. Van de plek waar de fuik heeft gestaan, waarin deze vis is gevangen. En dat het water uit de bron put komt, verderop in het dorp. En dat de mensen waar we te gast zijn schatten zijn. Te goed voor deze wereld Belarus. De (zelfgestookte) wodka brand in m ’n slokdarm. Het gezelschap wordt steeds joliger. En ik voel me ongemakkelijk. Twee vissekoppen ogen staren me vanuit m’n bord aan. Toch eet ik m ’n soep. Zoals ik van thuis geleerd heb. Ik peuter zo onopvallend mogelijk wat botjes graten tussen m’n tanden weg. En ik durf zelfs niet te weigeren, wanneer me gevraagd wordt of ik nog wat wil…
Zeekraai.org 
jij goed opgevoede flinkerd !
Het is soep van de armen volgens mij.. Je hebt je keurig gedragen iig ;-)
Braaaaaaaf !
hé, Gonda ! Lang niet gezien…
Afgezien van het feit dat de belarussi ook nog hun mooiste servies van stal hadden gehaald voor je, vraag ik me bij je blogje vooral af wat dat cyrillisch (?) in de titel is. Wat staat er en wat betekent het ???
vissoep :-)
Oei, ik lust veel, maar ik weet niet of ik dit weg zou krijgen, met die aanstarende koppen
Mooi. Dat aanklikbare bord ook.
belarussian technology ;-)
Dat is vaak zo, met je ogen dicht werken je zintuigen een stuk eerlijker, of achteraf natuurlijk.
Jij durft!
Alles wat mij aanstaart eet ik niet op.
Zie je wel dat zelfgestookte vodka helpt bij dapperheid :)
jij snapt ’t :-)
Ik heb ooit tijdens een van mijn reizen met smaak gefrituurde uitjes gegeten. (Dacht ik) Tot mijn vriend zei: ‘Nu moet jij eens even GOED naar die uitjes kijken.’
Tientallen dode oogjes staarden mij aan.
Ik schoof het bord ver voor me uit.
oogjes van
wiewat ?Klinkt weerstandverhogend die soep. :)
Oeh, dat lijkt me toch een beproeving…maar het kleedje klinkt mooi. Ging je nog licht geven naderhand, of viel het mee?
’t viel mee. de radio stoorde alleen, telkens als ik er langs liep ;-)
‘k moest hieraan denken:
Kees Stip – Op twee zalmen
Twee zalmen hebben te Herwijnen
een lijvig boekwerk doen verschijnen
dat volgens dr Heineman
bedoeld is om het fijne van
de wereldtoestand uit te leggen.
Het heet: Wat zalmen ervan zeggen.
Slechte tafelmanieren duiden er alleen maar op dat u meer om het eten geeft dan om het gezeldschap.
( Gelett Burgess )
In jouw geval overtrof je alle etiquette…
meer nóg: je liet zien dat je hun gelijke was.
nou, gelijke… ” hips ! ” ;-)
Sup ryb is dat Wit Russisch? Ken het alleen onder de naam Ucha en dat vind ik niet te vreten. Yuk. Had ooit eens Ucha in Ryazan gegeten. BRRR, als ik er aan terug denk krijg ik nog steeds nachtmerries.
ik was blij dat ik er bij mocht zijn, en vind het heerlijk om te lezen dat jij er ook nog aan denkt een herinnering om nooit meer kwijt te raken een wereld van verschil liefs ilma
Eerst een paar wodkaatjes en daarna de soep, dat maakt het een stuk gemakkelijker! Herken het wel, krijg ook wel eens iets voorgeschoteld wat ik eigenlijk absoluut niet lekker vind of het ziet er erg onsmakelijk uit. En maar braaf doorkauwen ;-)