kiek…

Het huis is vol (verjaardag). Het eiland is vol ( Fjoertoer ). De (nieuwe) coop is vol. Ik hou daar niet van. Ik was blij dat ik zaterdag en zondag 4 excursies had staan. Vanmiddag een kleine groep. Fietstocht met 6 Bft. Jottum. Als ik de meute (een bedrijvengroep via Frisse Wind) heb afgeleverd bij hun volgende activiteit (ze gaan écht blokarten met deze wind !) kan ik voor ’t windje terug naar een druk huis, vol visite. Ik kan het nog even uitstellen, door te stoppen bij het waterplâk. Fiets tegen ’n bultje. Met ’n flesje water en verrekijker installeer ik me in de luwte van ’n duintje. Aan de andere kant van het water zweeft een bruine kiekendief ♂ laag boven de begroeiing. Af en toe een paar vleugelslagen tegen de harde wind in en dan zweeft hij weer in een lichte v-vorm op de wind, op zoek naar prooi. ’t Wijfje, bruin en iets groter zie ik verder weg. Het mannetje gaat de hele oever rond. Af en toe verdwijnt ‘ie tussen de helmen. En zo komt ‘ie ook op vijf meter over mij heen. Doodstil lig ik op m’n rug met de kijker tegen m’n ogen gedrukt. Hij lijkt zo dichtbij, dat ik ‘m zou kunnen aanraken. Na een kwartier (was het een kwartier ?) sta ik, een beetje stram, op. Ik ben bezweet van het fietsen tegen de wind en krijg ’t koud. Op naar een huis vol visite. Fijne vrienden, drukke kinderen en overbodige familieleden…