overal…

Oerol is overal. Huh ? Nee, natuurlijk niet. Maar overal is wél oerol. ‘Oerol’ is namelijk niets meer, dan Fries ( of Terschellings ) voor ‘overal’. Vroeger was dit de periode, dat het vee van de eilander boeren ( en iedereen was in die tijd wel boer, én visser én jutter tegelijk… ) ‘overal’ los graasde. Vooral in de natte perioden; de late herfst en het voorjaar, wanneer de landerijen rond de buurtschappen te nat waren, kon het vee op deze manier de duinen en hogergelegen gebieden in. Het oerol-festival ontleend zijn naam dus aan dit gebeuren. Overigens werd het oerol met de komst van Staatsbosbeheer op het eiland afgeschaft. Het had weinig zin bomen aan te planten, die een week later door het vee alweer werden afgeknaagd… Het hoe en waarom hiervan, is weer ’n heel ander verhaal.

Nu heeft Anders wel ’s wat te mopperen over het Oerol-festival. Daarin is hij niet anders, als menig andere eilander of zelfs festival-bezoeker. Desondanks heeft Anders in de afgelopen jaren veel moois gezien. Op Oerol, bedoel ik. Daarom in de aanloop naar Oerol 2008, de komende weken tussendoor een kleine bloemlezing selectie terugblik. Om (al)vast in de stemming te komen…

In 2003 zag Anders het Franse ‘Groupe Zur‘, dat destijds in 2003 veel indruk op hem maakte. Een drie uur durende (bos)wandeling langs sfeervolle taferelen. Met licht, met magie, met water en met zand. En iedere keer als je dacht; dit zal wel het hoogtepunt zijn, was er een stukje verder iets nog indrukwekkender.
Wende Snijders, is niet alleen een lekker ding, maar ook een zeer getalenteerde dame. In 2007 zette ze een pareltje van een voorstelling neer in de schuur van Jan van Teake. Samen met al even getalenteerde muzikanten, bracht ze een prachtig stuk muziektheater, waar Anders en zijn vrouw erg van hebben genoten.
Que-Circ-Que zagen we in de tijd dat Oerol nog Oerol was, in 1995. In een tentje op Westerkeyn, dat toen nog geen festivalterrein was, maar een ‘gewone’ oerol-lokatie. Het regende pijpenstelen en ik weet nog hoe Joop (Mulder, red.) iedereen die buiten stond nog in de krappe circustent probeerde te proppen. Het was de laatste voorstelling. Twee mannen en een dame (geloof ik) brachten circus-acrobatiek in z’n puurste vorm. Met een fietswiel, stoel en middenpaal. Eén van de mannen zagen we jaren later in een plastic kas in het Apenbosje, nog met een kruiwagen in de weer…
Natuurlijk bij de favorieten: de optredens van Jango Edwards. Vooral leuk hoe ‘ie eerst door heel grof te zijn, een deel van het publiek alweer wegjoeg ;-)
In 2003 zagen Anders en z’n zwager de voorstelling Kletter, Touw, Tijd en Palen van Odd Enjinears. Meesterlijk bouwsel met originele technische grappen.
De kinderen Anders vonden destijds de voorstelling van het weerhuisje van productieKERN errug leuk.

( wordt vervolgt )

En oké, even voor de goeie orde; niet alles vond Anders even goed. Smaken verschillen. Dus de kleine opsomming hier, is puur en alleen Anders’ keuze. Maar het geeft wel aan, dat er zélfs voor een cultuurleek als ik, altijd wel iets bij is. Vergeet vooral de kleine voorstellingen niet. Daar zijn vaak de meest verrassende dingen te zien. Probleem hiermee is meestal, dat pas in de loop van de week een beetje bekend wordt, wat die pareltjes zijn… Af en toe een gokje wagen dus. En je laten verrassen…