overal (2)…

Vandaag, deel twee van The Best of Anders’ Oerol…

Vaak moest Anders natuurlijk gewoon werken met Oerol. In eigen of andermans horecagelegenheid, of bij de Staat. Maar ook zag je zo toch vaak dingen, welke je anders nooit bezocht zou hebben. Toen wij zelf nog uitbaters waren van Eethuis Anders, kwamen er vanaf een week voor Oerol, vrijwel elke dag twee belgen eten (en drinken). Plezant natuurlijk, temeer daar ze vergezeld gingen van een fijne droge humor, waar ik wel van hou. En natuurlijk konden we niet onder een voorstelling uitkomen, van deze twee aimabele Belgen; Wurre Wurre. Jaren later zagen we ook nog een soloproject van een van hen, Tom Roos. Samen met de Zuid-Afrikaanse groep Thesele op camping de Kooi. Een puur stuk met weinig techniek, maar erg apart. Het ging over AIDS, besmetting, HIV, gedwongen sex en al die dingen meer. Toneel is in de arme streken en townships dé manier om de problematiek en voorlichting onder de aandacht van de jongeren te brengen.

Anders is ook vaste fan van Peter Drost. En niet alleen omdat het een kennis is van een goede vriendin. Elke keer weer, zet hij ( meestal samen met z’n maat Beumer ) een humoristisch en origineel stuk neer. Eric en het klein insectenboek, een solo-voorstelling waarin hij álle typetjes op briljante wijze neerzet, met alleen een parachute als decor. Moby Dick, met de plastic potvis op het strand. Het hillarische Bunker, in 2003, waarin een bunkergek zich helemaal verliest in de geschiedenis en techniek van een bunker uit W.O.II en voorbijgaat aan het feit dat er nog steeds een achtergebleven Duitse soldaat in woont. En de laatste keer Midsland-Oklahoma: ’n filmische familiegeschiedenis.
In de duinen achter Flang het Heartbreak Hotel zagen we in 2001 Sil de Strandjutter, gespeeld door Convoi Exeptionnel. Alleen al door de prachtige zomeravond en het ‘achtergronddoek’ van rode avondlucht en krijsende meeuwen…
Op dezelfde lokatie een paar jaar eerder, in ’99: Peer Gynt van Tryater. Een megaproductie in op het grootste podium ooit; het strand van Oosterend. Met ’n dekentje en een flesje beerenburg in de duinen, zoals het hoort met Oerol.
Een die ook bijbleef: De steltlopers van Stalker in combinatie met ‘de aboriginals’ van de Marrugeku Company op het geitenpark in Midsland met ‘Mimi’. Jammer was het toen alleen dat er een groep (gesponserde) lieden zich luid vervelend zaten te misdragen op de voorste rijen. Maar ja, dat heb je bij lui die van hun baas moeten en wellicht niet uit vrije wil naar een festival als Oerol komen. Tegelijkertijd kun je de financiële bijdrage van zulke sponsors niet missen, dat begrijp ik ook wel…
Le Phun, dat met ‘Les Gûmes‘ een paar jaar terug ’n fantastische wandeling door het duinlandschap voorschotelde, door een wereld van halfgroentemensen. Verrassend, lachwekkend onderhoudend en origineel.
Het luchtkasteel van de Architects of Air; chillen in een opblaastent. Alleen al door de lome sfeer die er hing…
Op Hoop van Zegen van Polly Maggoo. Kniertje:”De visch wordt duur betaald…” Een klassiek stuk, dat anno, ik meen 2003, nog altijd dik overeind bleef, door sterk spel en de sfeer van een boerenschuur als podium.

En dan natuurlijk nog de vele, vele bandjes en muzikanten, waar Anders anders waarschijnlijk nog nooit van zou hebben gehoord :
Marike Jager, Arthur Ebeling, de Kift, J.W. Roy, Charlie Dée, Baartmans en de Vries, Remmelt & Muus, Clemens Vande Ven, De Viertuoze Matroze, Philip Kronenberg…
én de bandjes of artiesten, die hij anders nooit live had gezien :
Ellen ten Damme, Slagerij van Kampen, Nynke Laverman, Värttinä…
Meestal in de kroeg, of op de Westerkeyn. Alleen per hoge uitzondering op het Groene (Heineken) Strand. € 7,- voor een Dommelsch-Ice en € 5,50 voor een klef wit puntje met zweterige kaas en ’n verschrompeld schijfje komkommer dat door moet gaan voor ’n broodje gezond, is Anders te gek.