De zondagochtend begon veelbelovend. Er stond weliswaar ’n stevige wind, maar de fietstocht was goed te doen. Oudste dochter had wel wat last van hooikoorts, toen we door tussen de halmen door reden, maar desondanks verliep het een en ander voorspoedig. Helaas waren Marlies en haar man op fietsvakantie in Frankrijk, waardoor we voor Jan Joker naar Easterein waren gepeddeld, maar dat mocht de pret niet drukken…
’s Middags betrok het. En later begon het stevig te regenen, als een soort van voorbode van de zondvloed… En in Tirns vluchtten we de kerk in. In de heg hing een vlag van Tsjerkepaad 2008 en koffie en thee stonden klaar. Ondanks mijn vermoedde atheïstische achtergrond, vind ik kerkjes toch altijd vaak aardig om te bekijken. Mijn eigen relatie met god God, kan het beste omschreven worden als koel maar beleefd. We laten elkaar met rust…
’t Grappige frappante opmerkelijke is dat in een omgeving waar toch altijd gerept wordt van ‘je naasten lief hebben’ en ‘we zijn allemaal gelijk in God’s oordeel ogen’, dat daar dan toch weer heel anders over gedacht wordt. In de kerk. De notabelen van het dorp hebben hadden hun eigen (sjieke) bankjes vooraan en de discutabelen hun eigen (zij) ingang. Zo waren we een aantal jaar terug in ’n klein houten Noors kerkje in Bykle (Setesdal), waar zelfs een speciaal bankje (afgescheiden van de rest en achterin de kerk) was voor díe jongedames, die zich schuldig hadden gemaakt aan het toegeven aan vleselijke lusten vóór het huwelijk. Zo kon het kerkvolk vrome volk minzaam op hen neerkijken bij het in- en uitgaan van de dienst. Vanaf het balkon, waar de jongens en de meisjes (gescheiden van elkaar) zich ophielden, werd vaak ook nog even naar beneden gespuugd. Vooral door de kwajongens natuurlijk, maar mét een gereformeerde glimlach, min of meer goedgekeurd, door de notabelen het andere kerkvolk. En slechts voor de vorm gecorrigeerd door dominee of koster…
Nee, ’t is geen wonder, dat we nog jaren in te halen hebben, na de verkerkelijking evangelisatie van onze samenleving…
( Intussen roert Wodan zich hier weer boven het huis. ’t zal toch niet… ? )
Zeekraai.org 
Tja…onze docent theologie zei het al heel mooi: je hebt een (goddelijk, dan wel andersoortig…) vuur… Je bouwt er vier muren en een dak omheen en…weg is de zuurstof.
Alleen voor die man wil ik nog wel eens terug naar den opleiding voor den journalist ;-)
Zie je, je wordt gelijk gestraft door Wodan!
Mijn moeder heeft nog altijd last van dat verstikkende van de kerk. Alles was een zonde. En dat was dan nog de katholieke kerk. Je weet wel, met een kroeg aan de overkant.
ik haat het kerkelijke. dat ‘we zijn allemaal gelijk in god’s ogen’ past alleen bij hen die dat gebruiken als het zo uitkomt. blegh.
kerkgebouwen zijn prachtig, kerkmuziek is fantastisch, en de bijbel is een mooie roman. Alleen die kerkbezoekers he? Die zijn vreselijk!
[de reguliere bezoekers dan wel te verstaan, ik zou jou niet durven beledigen ;-) (en mezelf ook niet trouwens :-D)]
@ karin r, dat ben ik helemaal met je eens… ik ben ook helemaal niet zo van de kerkelijke, vind het vaak erg hypocriet
‘vermoedde atheïstische achtergrond’ … :) Dat heb je mooi geschreven zeg. Ik zou zeggen Amen! gne gne.
Ik brand meestal symbolisch een kaars in de kerk maar verder heeft heel dit instituut voor mij geen waarde…
Lijkt wel de middeleeuwen.
Ach, die arme Noorse meisjes. Daar kom je nooit meer vanaf.
Die “arme” Noorse jongens die eindelijk een deerne schaakten vóór het huwelijk en geen gelijkwaardige “erkenning” ontvingen…