Aleksej Wii ?

Naast de Wii, die grotendeels door dochterlief bij elkaar gespaard is, zat Anders de laatste tijd vooral in de boeken. Met zijn neus dan.
Na een lange periode van vooral Scandinavische thrillers, ben ik de laatste jaren gek op Oost Europese en Russische literatuur. Deels verklaarbaar door de bemoeienissen met Wit-Rusland natuurlijk. Zo las ik laatst ‘de Man die zijn wereld opdronk‘, van Aleksej Ivanov. Met een hoofdpersoon, die maar zo uit een boek van John Irving of William Kowalski weggelopen zou kunnen zijn. Met één groot verschil: het is een Rus. Een Russische onderwijzer, om precies te zijn. Met een voorliefde om de gebeurtenissen in zijn leven samen te vatten in verzen en gedichten. Naast de strubbelingen met zijn niet al te brave leerlingen en een autoritaire adjunct-directrice, zijn het vooral de belevenissen met z’n vriend Hokker, die tot hilarische taferelen lijden. Viktor Sergejevitsj worstelt met het leven, de liefde en de wodka. De climax van het boek zit in het (laatste) deel waarin Vitja met een groep leerlingen de wildernis intrekt. Een aanrader.
(voor een échte recensie klik hier)

En als laatste las ik ‘Kleine Landjes‘ van Jelle Brandt Corstius uit. Ik was er een tijdje terug al in begonnen. Maar was ’t even kwijt. Dat heb je wel ‘ns, wanneer je op twee plaatsen woont… En om er maar weer even in te komen, ben ik maar weer van voor af aan begonnen. En ik heb, ondanks de soms tragische verhalen, nog meer moeten lachen om de belevenissen van onze correspondent, als om zijn eerste, ook al vermakelijke ‘Rusland voor Gevorderden’. Natuurlijk kwamen sommige passages bekend voor, na het zien van de serie. Maar om heel eerlijk te zijn, heb ik, ondanks dat ik de serie erg boeiend vond, nog meer genoten van het boek. Dank, Jelle.

Nu maar weer ’s een Scandinavische thriller.
Er liggen er nog minstens vijf te wachten…