Eergisteren reed ik van Den Haag terug naar het Hoge Noorden. Rond middernacht. Zelden heb ik meer water in korte tijd uit de lucht zien vallen… De laatste keer dat ik m’n ruitenwissers in de snelste stand gebruikte was geloof ik in de wasstraat. En dat was alweer ’n tijdje terug. Dat kan ik u verzekeren. In nachtelijk Den Haag, weerspiegelden alle lichten ’n keer of 26 in alle nattigheid op straat. Fijn, voor zo’n nachtblinde als ik. Na twee uitgelaten dames op het station te hebben gedropt, viel het niet mee in deze caleidoscoop van licht en narigheid nattigheid de oprit naar de snelweg te vinden. En ver weg leek het ineens. Dat Noorden. Pas ver voorbij Amerfoort werd het droog…
And it brought back old memories, zou Inge waarschijnlijk zingen. Herinneringen aan met een bus on the road zijn. Natuurlijk zat ik totaal alleen in de auto, maar goed.
In 1982/1983 werkte ik bij een jeugdtheatergezelschap (53 pnt. (zonder 3x woordwaarde)). In Groningen. Dus alle optredens gingen vanuit deze Noordelijkste stad van ons Land. En dat gaf nogal wat gereis. Met een grote witte Mercedesbus, die eigenlijk een kleine vrachtwagen was, maar door de veren aan te passen gereden mocht worden met een BE-rijbewijs. Victor kroop meestal op de achterbank. En Anneke zat meestal voorin bij mij. Ik reed meestal de bus, als geluids/licht technicus. Achterin rammelden de decorstukken en de spots, terwijl Anneke en ik hard meezongen met cassettebandjes van the Doors, CSN&Y, les Poppies en wat dan maar ook. Onderweg stopten we altijd bij Waanders, omdat ’t zo’n heerlijke foute tent was. 3 Uur oude Bravilor koffie met ’n klein verpakt bastognekoekje… Lang onderweg. Zware gesprekken. En wanneer je eindelijk thuis in bed lag, zag je de achterlichten nog op je netvlies…
Net als eergister dus.
on the road…
Opgeslagen onder by âlds
Zeekraai.org 
Opeens krijg ik een wayback naar een meisje in de trein, tijdje terug die steeds aan haar oma vroeg wanneer het ging sneeuwen. Toen ik voorbij Utrecht Overvecht was, en het meisje was uitgestapt, sneeuwde het. En ik maar aan het meisje denken.
sinds ik een bril in de auto draag ken ik het gevoel. Er komt om ieder lichtpuntje een ring van lichtjes. Net alsof je een steen in het water gooit.
Je ziet de hele belijning ook niet meer, met die regen.
nee, en de trams ook niet…
Met de band stopten we altijd bij tankstation Bisde als we over de A2 terugkwamen, voor een paar dubieuze frikandellen. Maar op zeker moment was het afgelopen met de frikandellen daar.
toen hebben jullie de band ook maar opgeheven ?
@Me: je bril schoonmaken wil ook nog wel eens helpen.
.. the road to home?
hier gebruik ik regelmatig de ruitenwissers op de snelste stand, zou het hier dan echt meer/harder regenen dan aan de goede kant van het land?
(ben blij dat we met de trein zijn gegaan, or we woouldn’t have heard the end of it denk ik hahaha!)
Verder mooie stad toch wel, Den haag?
Zeg ja…. :)
ja
maar wel ’n beetje nat en donker…
daar bestaat een bril voor, de nightview bril.
gewoon over die bril heen doen die je al op hebt.
ik dacht meer aan ’n chauffeur…
klinkt heel tevreden, tussen alle regen door.
jawel… ik hou wel van ’n beetje zwijmelen in Memory Lane…
Toch vaker naar het Westen komen? #tripdownmemorylane
ook aan Gouda, heb ik zoete herinneringen… #Helene
Wie zingt daar trouwens? Ik hoor Cornelis.
met je gehoor is niks mis…
@Inge: misschien zegt dat meer iets over jouw autootje? :-p
The road to home.. ach ja……. ;)
’t ziet er wat eh… flowerpower uit, maar zo’n gele bril helpt echt! En ik kan het weten, als nachtblinde die best veel kilometers maakt(e)!
Ik heb tot mijn spijt je optreden, samen met Inge en polletje gemist! Zo jammer…
je kunt ons ook inhuren ; ) #herkansing