Ik moest aan haar denken, toen ik op m’n iPod ’t kleine portretje zag van Carla Bruni. Ondanks haar huwelijk met de baas van Frankrijk, nog steeds een bloedmooi wijf mooie vrouw. Ik moest denken aan Isabelle Adjani. Die ik altijd door elkaar haal met Sophie Marceau. En dan hebben we het over Sophie in 1984. Rond 1984 kende ik ’n meisje dat me ook altijd deed denken aan Isabelle Adjani. Hoe ik nog zo goed weet welk jaar dat was ? Ik zat meer dan zes uur met haar in het vliegtuig naar New York, waar ze ging werken als au pair. We hielden contact. Toen ze weer thuis was, logeerde ik bij haar in Amsterdam. Op de bank.
Later kreeg ik brieven uit Chili, Bolivia en Argentinië. En verloren we elkaar uit het oog. Het was een mooi meisje. En normaal verander ik ’n ieders naam hier altijd ietwat, uit privacy overwegingen. Maar dit keer zal ik haar gewoon bij haar eigen naam noemen. Want, wie weet, komt ze haar naam hier ooit nog ’s tegen. En ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe ’t haar verder is vergaan…
Zeekraai.org 
Mooie vrouwen! En dan netjes op de bank, een echte gentleman? ;-)
Het kan niet ontkend worden dat je smaak had.
Wie weet kom je haar nog ergens op het web tegen, maar je zal ongetwijfeld al gezocht hebben.
eigenlijk nog niet nee.. maar ik vind alleen een vazen- kunstenaresse. Dat was niks voor haar…
A walk down memory lane……
Mooie liedjes blijven hun glans behouden en doorstaan de tand des tijds… ik hoop dat je haar mét rimpels en grijze haren ook nog mooi zal vinden…
Misschien nog wel mooier….?
mooie vrouwen worden alleen maar mooier. toch? ; )
Wie weet wie weet:)!
Smaak heb je wel.
Leest je vrouw hier ook eigenlijk?
New York, Chili, Bolivia, Argentinië, pittige meid maar ik denk dat die heel onvindbaar is.
Nu krijg ik het beeld van Memories voor ogen waarin twee mensen elkaar tegemoet lopen, die elkaar in jaaaaren niet hebben gezien, en roepen: ‘Je bent niets veranderd.’ Weet je wat? Ik houd gewoon het beeld vast van toen. Dat lijkt mij het beste. ;-)
Al gepoogd haar foto te verspreiden via Twitter? Maar misschien kun je beter de herinnering warm houden dan de persoon…Fijne dromen!
zit wat in, in wat Terrebel zegt. Vaak doen herinneringen het vooral goed in, nou ja, in vroeger. En mooi is ze vast nog. Dat geloof ik absoluut.
ik ken een marieke …
’n dansmarieke zeker ?
Dromerd… mooie naam ook, Marieke. Iets vanuit de Middeleeuwen.
OT: Mijn avontuur op de zwarte piste kun je hier nalezen:
http://terrebel.blogspot.com/2006/02/tsjechi-2006.html
gelezen. Hoewel ik wat meer spektakel had verwacht. Zoals die passage uit ‘de Watermethodeman’ van John Irving, over hoe hij (als onervaren skiër) op de oefenpiste belandde…
Moest denken aan het liedje van Blöf: zij stuurt me kaarten uit Madrid en uit Moskou komt een brief…..
Wie weet als je haar naam intikt op hyves of facebook ofzo dat je haar zomaar ineens weer tegenkomt. De wereld is een stuk kleiner geworden.
En wie weet wil je het ook eigenlijk diep in je hart niet weten. Want stel: ze is dik, rimpels, grijs of wie weet ziek of erger….. dan kun je beter de herinnering koesteren……..