Het is half zes, wanneer de telefoon gaat. Ik vermoed ’n telemarketeer of andere verkoop-rat aan de andere kant van de lijn. Maar hoor een russische kinderstem. Of eigenlijk ’n wit-russische. Niet dat ik dat verschil hoor, maar het schijnt er te zijn. Dat verschil. Anyway, ik versta er, op ’n paar woordjes na, natuurlijk helemaal geen ene moer van. Maar herken de stem en de naam. En luister naar een enthousiast russisch verhaal.
Geen idee waar het over gaat. Ik mompel nog wat als dobre mama, dobre sistra en dobre skola, maar verder kom ik niet. Ik zoek angstvallig naar m’n oudste dochter, die van russisch wat meer kaas heeft gegeten, maar die is natuurlijk net nergens te bekennen. Dan gaat de achtergrondruis over in gekraak en even later hoor ik alleen nog geruis.
Terugbellen lukt zoals meestal niet.
Ik mis ze…
Zeekraai.org 
weetje? Aan het begin van het schooljaar staan er heel wat mensen op het schoolplein met waterige ogen. Hun kind, kleinkind, kennis of vriend acherlaten is niet niks. Toch schamen ze zich voor hun ogen…. Terwijl het volgens mij niets anders betekent dan liefs.
Heb ik iets gemist… wie mis je?
na even de rest vd categorie te hebben gelezen, snap ik ‘t.
echt, ook.
Oh wat lief! Moet je toch eens een cursus (Wit)Russisch gaan doen!
dat zou ook, deze winter. nog niets van gekomen echter…
Op het platteland zijn de telefoonverbindingen nog niet fantastisch zo te lezen. In Minsk loopt tegenwoordig iedereen met mobieltjes en kan je kraak en ruisvrij met Nederland bellen.
Op het platteland zijn de telefoonverbindingen nog niet fantastisch zo te lezen. In Minsk loopt tegenwoordig iedereen met mobieltjes en kan je kraak en ruisvrij met Nederland bellen.
vaak telefoneren ze bij oma in Loev…
Ik mis ze ook…
Maar weet je, als ze in je hart zitten, zitten ze het dichtste bij…
maar ze je naast je staan, zijn ze toch nóg dichterbij…