moe…

Ik zou misschien wat moeten zeggen over die beschamende vertoning gisteravond in de Kamer. Over de werkelijk oerdomme manier van Rita Verdonk om ook ’n steentje bij te willen dragen, aan iets waar ze overduidelijk geen verstand van heeft, en waarmee ze slechts aantoont het niveau te hebben van een schreeuwend en klagend lid van de familie Ruijmgaart.
Over de democratie in Nederland. Maar dat kunnen anderen veel beter.
Of over onze kamervoorzitster. Die misschien beter een dames-leesclubje kan gaan leiden.
Ik zou wat wíllen zeggen over de spannende ontknoping op de 1000 mtr. voor dames, op de spelen. Over de revanche van Anette Gerritsen. Over de prachtrit van Laurine van Riessen (ik had niet gedacht dat die tijd later nog goed zou blijken voor brons). En dat 0.02 sec. echt helemaal niks is. Zeker gezien de onnauwkeurigheden in de tijdswaarneming…

Maar ik ben moe. Erg moe. Van het late opblijven voor al die mooie wintersport. Van ’n semester adhd-vmbo-ers. Van de open dagen…
Dus ik laat ’t hier bij. Voor nu dan…

gek…

Gek zijn ze ! En niet alleen op hun club… Want wat bezield je, om je zuurverdiende centen over te maken naar een organisatie die bulkt van het geld een stel slechte boekhouders, die niet met geld kunnen omgaan. Een bedrijf waar nog steeds lonen en transfersommen worden betaald, waar wij enkel maar van kunnen dromen. Geld als water verdienen ze. De spelers. En de top. Burgergeld. Van de burger die middels z’n jaarlijkse aangiftebiljet, opdraait voor alle subsidies. Voor de gigantische kosten omtrent de veiligheid (lees: ME bij risicowedstrijden vrijwel elke wedstrijd ). Voor de uitzendrechten die de NOS moet betalen, voor samenvattingen van het geleuter op ’t veld. Een schop onder hun reet moeten ze. De spelers. Het management. En de politiek.

the girl…

Wat doe je ? Als er niks op de tv is digitenne slecht ontvangst heeft ? En er staat vrijwel niks in je RSS-reader… Je pakt een boek. Je pakt een DVD-tje. Dat je al gezien hebt uiteraard. En je kijkt. Opnieuw. Naar The Girl In The Café. En de film ontroert je weer, net als de eerste keer. Bill Nighy, met dat malle loopje van ‘m. En Kelly MacDonald, met dat heerlijke accent…

En vraagt je af, of er ook nog maar iets komt. Van die milleniumdoelstellingen. Nu met die kredietcrisis.

Ondanks alle kritische recensies, vind ik ’t nog steeds een mooie film.
Maar ik ben dan ook ’n sentimentele kwast…
Zien ? De film ligt voor € 6,99 bij de Blokker. Of je klikt hier.

oerdol…

Let wel; ik ben geen cultuurbarbaar. Natuurlijk mopper laat ik me wel eens kritisch uit over het een en ander. Maar evenzogoed is Anders een regelmatige bezoeker van muziek, (jeugd)theater, museum en film(huis). En natuurlijk laven wij onze culturele dorst hier eenmaal per jaar aan Oerol. Toch gaat de laatste subsidie-aanvraag van de organisatie van dit overigens aimabele festival mij, evenals minister Plasterk, iets te ver. Ik begrijp dat kunstenaars op een ander communicatie niveau zitten en dat dat Anders z’n pet soms te boven gaat dat gewoon niet snapt. En dat de grootste producties, die wij volgens Joop vaak niet begrijpen, de duurste zijn. Maar soms lijkt ’t wel of het persé geld móet kosten. Oerol lijkt een ‘Rupsje Nooitgenoeg’… Ieder jaar hetzelfde liedje. Verdere ontwikkeling van het festival. Het aantrekken van meer Amsterdammers personeel. Het halen van een franse reizende kermis voor maar liefst € 325000. Het opsturen van pollen gras ? Volgens mij is de grens wel bereikt. In bezoekersaantallen. In leukigheid. In kosten. En in redelijkheid…

trots…

Anders is helemaal niet trots op Nederland… Niet op al die bedrijventerreinen die overal verschijnen. Niet op Jan-Peter. Niet op de bekrompen regelgeving, die vaak goede initiatieven belemmerd. Niet op ons onderwijs-stelsel. Niet op de salarissen die in dit land worden betaald aan mensen in het onderwijs, de zorg, de politie… Niet op de manier waarop de politiek omgaat met het betaalde voetbal. Niet op het milieubeleid. Niet op Verdonk. Of Wilders… Niet op de sommige ranzige televisieprogramma ‘s. Niet op ’t feit dat het openbaar vervoer nog steeds niet gratis is. Niet op de steun die Nederland verleent aan dubieuze regimes. Niet op rekeningrijden. Niet op Andries Knevel Heleen van Rooyen. Niet op Johan Cruijff en zeker niet op Louis van Gaal. Niet op Zomerhitte Monique van de Ven (niet meer). Niet op de certificaten en diploma cultuur. Niet op Spuiten & Slikken. Niet op onze V.O.C. mentaliteit en zéker niet op al die studio 100 producties !
Wat, die zijn Belgisch…?
uh, ik ben ook niet trots op België.