op ‘e fyts…

Het was weer ’s zover. Er werd gefietst. Met de oudste dochter. Van Hârns naar Snits in dit geval. Wederom over de Slachte. We zagen vier lepelaars. Vlak buiten Achlum. En ’n reade wikel. En nóg een. We aten hartige Sultana ‘s. En dronken vlierbessenlimonade van IKEA. En twee uur later waren we bij oma en opa in Sneek.
De volgende dag keken we huizen. In IJlst. Ysbrechtum en Oppenhuizen. En dat was vreemd. Rondlopen in andermans (!) huis, en je voorstellen hoe het is om er zelf te wonen. Te leven. De kinderen te zien opgroeien…
De dag daarop was koninginnedag. De bus was gratis. De trein niet. En ging ook maar ééns in ’t uur…
In IJlst was de kindervrijmarkt dus nét voorbij. In Sneek was het een olijke boel. Veel oranje. Veel ouwe troep op kleedjes. En drúk. Anders houd hier niet zo van. Gelukkig draaide ’s middags Dunya & Desie in CineSneek. Na vijven werd het een beetje ranzige bende in de stad en tijd om weer naar de camping camper te gaan.
Donderdag wilden de vrouwen zwemmen. Vader niet. Die ging op de fiets. Langs Goënga. Uitwellingergea. Langs Maria. Langs Gauwsterzijl. En langs Gerhard. Die gelukkig ’n Senseo-apparaat aan boord had…
Vrijdag was de jongste aan de beurt, voor de fietstocht terug. Van Sneek naar Harlingen. Onderweg zagen we een mûzebiter. En kapotte eieren langs de weg. En tweeënhalf uur en een ijsje bij -12°C later, konden we op een afgeladen Midsland veerboot. En nee, we hebben Anne-Marie niet meer gezien onderweg.
Zaterdag zaagde Anders een boom om.

Zo, nu weten jullie waarom ’t hier even stil was…